Στο Φως της Αιωνιότητας
Ένας συνδυασμός ποίησης, ήχου, μουσικής και βίντεο-ντοκιμαντέρ.
Αρχικά είχα την έμπνευση να γράψω ένα ποίημα, και μετά από πολλές αλλαγές, κατάφερα να καταλήξω κάπου.. Στην συνέχεια σκέφτηκα να το αφηγηθώ σε ένα βίντεο, με διάφορες εικόνες και ήχους που να εκφράζουν το συναίσθημα του ποιήματος, που θέλω να δείξω.
Βρήκα κάτι παλιές βιντεοκασέτες με οικογενειακό υλικό, από τα παιδικά μου χρόνια, που είχε τραβήξει κυρίως ο πατέρας και η μητέρα μου. Και τις πήγα να τις μετατρέψουν από κασέτες σε DVD, για να μπορέσω να δω το υλικό και να το επεξεργαστώ στον υπολογιστή. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που δούλεψαν οι κασέτες και μπόρεσα τις δω. Ήταν 4 με 5 ώρες περίπου βίντεο με πλάνα από Βουλγαρία και Κύπρο, πλάνα από διάφορες "τυχαίες" στιγμές της ζωής μου και της οικογένειας μου. Επέλεξα μερικές σκηνές και τις έκανα ένα με το ποίημα. Χρειάστηκε να τραβήξω μόνο μερικά καινούρια πλάνα για να ταιριάξω κάποιες στιγμές του τελικού βίντεο.
Λόγια και αφήγηση: Τόνι Τζό.
Βιντεογράφηση: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Χριστίνα Τόλεβα, Τόνι Ιωσηφίδης, Μιχάλης Ιωσηφίδης.
Μουσική: 1.Peace - HOVATOFF. 2.Mental Caverns without Sunshine - The Caretaker.
Μοντάζ: Τόνι Ιωσηφίδης
Συμμετείχαν: Ιωσήφ Ιωσηφίδης (Ηλία), Χριστίνα Ιωσηφίδη (Τόλεβα), Τόνι -Τζό- Ιωσηφίδης (Ιωσήφ), Μιχάλης Ιωσηφίδης (Ηλία), Σουζάνα Ιωσηφίδη (Πέτρου), Ηλίας Ιωσηφίδης (Μιχάλη), Ντόνκα Τόλεβα (Σλάβοβα Αντρέεβα), Λιούμπεν Τόλεβ (Χρίστοβ), Μαρίνκα Σλάβοβα Αντρέεβα, Γουέντη και Άννα.
Αφιέρωμα προς: Τόνια Ιωσηφίδη (1969-1991), Ηλία Ιωσηφίδη (1941-2000), Ντόνκα Τόλεβα (1938-1999), Λιούμπεν Τόλεβ (1935-2008)
Follow Tony Tzo:
Personal website: https://www.tony-tzo.com
Instagram: https://www.instagram.com/tony_tzo/
Facebook page: https://web.facebook.com/tonytzo/
Ποίημα: ~ Στο φως της αιωνιότητας ~
299,792,458 Μέτρα και 2 τριαντάφυλλα το δευτερόλεπτο.. είναι η ταχύτητα που ταξιδεύει το φως, στο κενό. Είναι ένα κενό παράξενο.. Ένα κενό χωρίς αισθήσεις.. μεταξύ τόπου και χρόνου. Και τρέχει λοιπόν με όλη αυτή την μέγιστη ταχύτητα στον κενό προορισμό του εαυτού του, για να βρει την μοναδική του αγάπη..
Ταξίδευε για μέρες, χρόνια, αιώνες.. άλλαζε μορφές και διαστάσεις.. ψάχνωντας πάντα για λίγη ζεστασιά. Μέχρι που στην πάροδο του χρόνου, έχασε τα ίδια του τα ίχνη. Έχασε τον εαυτό του..Σαν μια σκέψη. Χάθηκε.. Σαν να μην υπήρχε ποτέ.
Σκοτάδι.
Πέρασαν μήνες.. Πέρασαν επίσης γαλαξίες, πλανήτες, πλάσματα και καταστάσεις.. και ξαφνικά μια μέρα βρήσκει ξανά τις αισθήσεις του. Σαν να ήταν εγγλοβιζμένος σε ένα σκωτινό δωμάτιο.. και κάποιος του ανοίγει την πόρτα του φωτός.
Δέν ήταν η πρώτη φορά που αντικρούσε αυτό το φώς. Το είχε ξαναζίσει μια άλλη φορά.. Το μεγάλο ταξίδι είναι καταγεγραμένο. Του το παρέδωσαν τα δύο τριαντάφυλλα.. η μητέρα και ο πατέρας του.
Είχε την ευκαιρία να βρει τον χαμένο του εαυτό, μέσα από τις πέντε αισθήσεις που του χάρισαν οι γονείς του. Είχε την ευκαιρία να βρει την ζεστασιά, μέσα από τον πόνο που κατάφερε να νιώσει, μαζί με άλλες τόσες χαμένες ψυχές. Είχε την ευκαιρία να νιώσει την αγάπη. Μετά από χρόνια, κατάφερε να γίνει κι αυτός, ..ένα τριαντάφυλλο..